finio

finio
fīnĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [finis], to limit, bound, enclose within boundaries (class.).
I.
Lit.
A.
In gen.:

populi Romani imperium Rhenum finire,

Caes. B. G. 4, 16, 4:

quo (jugo) Cappadocia finitur ab Armenia, Auct. B. Alex. 35, 5: Tmolus Sardibus hinc, illinc parvis finitur Hypaepis,

Ov. M. 11, 152; Vell. 2, 126, 3:

rem res finire videtur (followed by terminare),

Lucr. 1, 998:

riparum clausas margine finit aquas,

Ov. F. 2, 222:

signum animo,

Liv. 1, 18, 8:

in ore sita lingua est, finita dentibus,

Cic. N. D. 2, 59, 149.—
B.
In partic.: finiens orbis or circulus, the horizon: illi orbes, qui aspectum nostrum definiunt, qui a Graecis horizontes nominantur, a nobis finientes rectissime nominari possunt, Cic. Div. 2, 44, 92:

circulus,

Sen. Q. N. 5, 17, 2.
II.
Trop.
A.
To set bounds to, restrain, check:

equidem illud ipsum non nimium probo, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis: an potest cupiditas finiri?

Cic. Fin. 2, 9, 27; cf.:

cupiditates satietate,

id. ib. 2, 20, 64:

deliberativas miror a quibusdam sola utilitate finitas,

Quint. 3, 8, 1.—
B.
For definio, to prescribe, determine, fix, appoint, assign:

sepulcris novis finivit modum,

Cic. Leg, 2, 26, 66:

AD EAM REM RATIONE CVRSVS ANNVOS SACERDOTES FINIVNTO,

id. ib. 2, 8, 20:

spatia omnis temporis numero noctium,

Caes. B. G. 6, 18, 2; cf.: Hercyniae silvae latitudo novem dierum iter patet;

non enim aliter finiri potest,

i. e. its extent cannot be described more accurately, id. ib. 6, 25, 1; so too is to be explained the disputed passage: hoc autem sphaerae genus, in quo solis et lunae motus inessent... in illa sphaera solida non potuisse finiri, this sort of (movable) celestial globe... could not be defined, marked out, on that solid globe (of Thales), Cic. Rep. 1, 14:

locum, in quo dimicaturi essent,

Liv. 42, 47, 5:

ut si finias equum, genus est animal, species mortale, etc.,

Quint. 7, 3, 3; cf.:

rhetorice finitur varie,

id. 2, 15, 1:

sit nobis orator is, qui a M. Catone finitur,

id. 12, 1, 1; 12, 3, 40.— Pass. impers.:

de pecunia finitur, Ne major causa ludorum consumeretur quam, etc.,

Liv. 40, 44, 10.—
C.
To put an end to, to finish, terminate:

bellum,

Caes. B. C. 3, 51, 3; Curt. 3, 1, 9; Tac. A. 15, 17; Just. 16, 2, 8; Vell. 2, 17, 1:

prandia nigris moris,

Hor. S. 2, 4, 23: graves labores morte, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (transl. from Eurip. ponôn pepaumenon):

dolores morte,

id. Fin. 1, 15, 49:

tristitiam vitaeque labores molli mero,

Hor. C. 1, 7, 17:

labores,

id. ib. 3, 4, 39; id. S. 1, 1, 93:

dolores,

id. ib. 2, 3, 263:

studia,

id. Ep. 2, 2, 104:

amores,

id. C. 1, 19, 4:

sitim,

id. Ep. 2, 2, 146:

honores aequo animo,

Vell. 2, 33, 3:

vitam mihi ense,

Ov. Tr. 3, 7, 49:

vitam voluntariā morte, inediā, etc.,

Plin. 6, 19, 22, § 66; 8, 42, 64, § 157;

so very rarely of a natural death: Valerianus in illo dedecore vitam finivit,

Lact. Mort. Pers. 5, 6; cf. Tac. A. 1, 9; Sen. Ep. 66, 43:

praecipitare te et finire,

Sen. Cons. ad Marc. 3, 3:

(Burrus) impedito meatu spiritum finiebat,

Tac. A. 14, 51:

animam,

Ov. M. 7, 591:

(distinctiones) interest sermonem finiant an sensum,

Quint. 11, 3, 37; cf.:

ut verbum acuto sono finiant,

to pronounce with the accent on the last syllable, id. 1, 5, 25.— Pass., to come to an end, close, be ended, terminate:

ut senten tiae verbis finiantur,

end, close with verbs, Cic. de Or. 3, 49, 191; cf.:

nec solum componentur verba ratione, sed etiam finientur,

id. Or. 49, 164:

Latinum (verbum), quod o et n litteris finiretur, non reperiebant,

Quint. 1, 5, 60; cf. id. 1, 6, 14.—
2.
In partic. ( poet. and in post-Aug. prose), to come to an end, to cease.
a.
To finish speaking, draw to a close, end:

finierat Paean,

Ov. M. 1, 566; 13, 123; 14, 441; cf.:

finiturus eram, sed, etc.,

id. A. A. 1, 755:

ut semel finiam,

Quint. 1, 12, 6; 8, 3, 55; cf.:

denique, ut semel finiam,

id. 9, 4, 138: 5, 13, 3; 11, 3, 59.—
b.
To come to one's end, to die:

sic fuit utilius finiri ipsi, Cic. poët. Tusc. 1, 48, 115: sic Tiberius finivit octavo et septuagesimo aetatis anno,

Tac. A. 6, 50 fin.; for which, in pass.:

qui morbo finiuntur,

Plin. Ep. 1, 12, 2:

Seleucus quoque iisdem ferme diebus finitur,

Just. 27, 3, 12; cf.:

finita Juliorum domo,

become extinct, Tac. H. 1, 16.—Hence, fīnītus, a, um, P. a. In rhetor., of words, that terminate properly, well-rounded, rhythmical:

et ipsi infracta et amputata loquuntur et eos vituperant, qui apta et finita pronuntiant,

Cic. Or. 51, 170.— Sup.:

finitissimus,

Prisc. 1076 P.— Adv.: fīnītē.
* 1.
(Acc. to II. A.) To a certain extent, within limits:

avarus erit, sed finite,

Cic. Fin. 2, 9, 27.—
* 2.
(Acc. to II. B.) Definitely, specifically:

referri oportere ad senatum aut infinite de re publica, aut de singulis rebus finite,

Gell. 14, 7, 9.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • Spells in Harry Potter — occur in the wizarding world of the series of books by author J. K. Rowling. Magic spells are used by many of the characters to achieve useful effects without the benefit of modern technology. The main depiction of a spell in the Harry Potter… …   Wikipedia

  • Fonio — Digi …   Wikipédia en Français

  • Rapid Bucarest — Saltar a navegación, búsqueda FC Rapid Bucureşti Nombre completo Fotbal Club Rapid Bucureşti Apodo(s) Ferroviarios Fundación 25 de junio de 1923 …   Wikipedia Español

  • definition — In optics, the power of a lens to give a distinct image. SEE ALSO: resolving power. [L. de finio, pp. finitus, to bound, fr. finis, limit] * * * def·i·ni·tion .def ə nish ən n the action or the power of making definite and clear <the… …   Medical dictionary

  • MORINI — populi inter Belgas ad Occanum Britannicum, Caletibus, et Nerviis vicini, quorum oppidum mediterraneum, Ptolemeô teste, fuit Tervanna, etiam hodie nomen retinens. Hi a Virg. Aen. l. 8. v. 727. Extremi hominum dicuntur, quod, ut iam diximus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTRYE — oppid. fuit Phrygiae magnae in con finio Lydiae. Cuius oppidani Othronienses, Plin. l. 5. c. 29 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RHAETI vel RAETI — RHAETI, vel RAETI gens antiquissima fortissimaque Tuscorum proles. Hi aliquot ante Christum Natum saeculis, domô pulsi a Galis, duce Raetô, Alpes occupârunt, Plin. l. 3. c. 20. fusius iustinus Hist. l. 20. c. 5. quibus addantur Livius, Strabo,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • φινίρω — Ν 1. τελειώνω κάτι 2. υποβάλλω κάτι σε τελική επεξεργασία. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. finire «τελειώνω» < λατ. finio < finis «τέλος, όριο»] …   Dictionary of Greek

  • φινιτισμός — ο, Ν (φιλοσ.) φιλοσοφική θεωρία που αρνείται την κατηγορία τού απείρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < finitism < αγγλ. finite (< λατ. finitus < ρ. finio «τελειώνω, ορίζω» < finis «τέλος, όρος») + κατάλ. ism] …   Dictionary of Greek

  • ԱՒԱՐՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0392 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 10c, 13c Ն. τελέω, τελευτάω finio, termino, ad finem perduco, perficio, absolvo Յաւարտ կամ ʼի կատար հասուցանել. կատարել. յանգ հանել. գլխաւորել. լմնցնել, գլուխ հանել. ... *Զգործն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՑՈՐՈՇԵՄ — (եցի.) NBH 1 476 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 9c ն. ἁφορίζω separo, segrego Ի բաց որոշել, զատանել, մեկնել, ընտրել. *Մեք զայն միայն յիւրաքանչիւրոցն բացորոշեալ պատուեմք ʼի նիւթոց, յորոց վերայ զնմանութիւն պատկերին Քրիստոսի եւ խաչին… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”